Feite oor suiker-esdoornbome

Die elektriese rooi, goud en lemoene van die Acer saccharum-sterfblare brand New England se vurige herfsuitstallings, maande voordat talle emmers suiker-esdoorn-sap versamel om in rokerige soetstroop te kook. Terwyl sap-versameling afhang van `n vries-ontdooi siklus, kan tuiniers in Mediterreense klimate ook die suiker esdoorn se digte somerskaduw en glorie geniet in sy herfsgehalte. Die aanpasbaarheid daarvan is een prominente feit met betrekking tot hierdie boom.

Klimaatverdraagsaamheid

Suiker-esdoorn groei oor die VSA se Departement van Landbou se planthardheidsones 3 tot 8. In hul naturelle bereik hulle `n gemiddelde minimum en maksimum temperature van min 40 en 100 grade Fahrenheit. Hulle ontvang oral van 20 tot 50 duim reënval en 1 duim tot 12 1/2 voet sneeu elke jaar. Hul groeiseisoen van minder as drie tot byna 10 maande begin tussen die derde week van Maart en die tweede week van Junie, met gemiddelde eerste rypdatums wat tussen 1 September en 10 November val.

Naturelle Bereik

Die oostelike Verenigde State van Noord-Maine suid na Tennessee en van Oos-Nieu-Engeland na Minnesota en die suide van Missouri, is die tuiste van die meeste suiker-esdoorns. In suidelike state vind die bome slegs op hoogte tussen 3000 en 5.500 voet. Die subspesie suidelike suiker esdoorn (Acer saccharum subsp. Floridanum) floreer egter in lae, beboste bodemvelde van Virginia suid na Florida en wes na Texas, in planthardheidsones 6 tot 9. Die hoër hitte- en droogtoleransie kom ten koste van minder helder, groen-goud tot oranje val blare.

Groeiende toestande

In die regte omstandighede kan die suiker-esdoorns soveel as 1 voet per jaar tot 70 tot 100 voet groei, met `n verspreiding van 60- tot 80 voet. Hulle presteer die beste in los, goed dreinerende vogtige grondsoorte met `n pH van 5,5 tot 7,3. Hulle vlak wortels ly in gekompakteerde, moerasagtige, dun of droë, sanderige gronde. Sout sensitiwiteit elimineer hulle van oorweging vir kus terreine. Grootte, vatbaarheid vir wortelskade en onverdraagsaamheid van lugbesoedeling maak hulle arm straatbome. As stedelike park en groot landskapmonsters skyn hulle.

Herfs Kleur

Suiker esdoornblare kry hul valkleur van anthosianiene wat hulle laat in die groeiseisoen vervaardig. Soos dae verkort en temperature koel, beweeg die blare-gestoor nutriënte en energie na die wortels van die bome. Groen chlorofil verminder, en anthosianiene stap in om blaar sonskade te voorkom tydens die oordrag. Hierdie skakelaar is die mees voor die hand liggend tydens die burgundy-stadium, wanneer anthosianiene en chlorofil meng. Blare word helderrooi wanneer die chlorofil heeltemal verdwyn.

Deel op sosiale netwerke: