Hoe om die ouderdom van `n oupa se klok te bepaal

Oupa horlosies, ook genoem horlosies deur horoloë, is uitgevind nadat die Hollander Christiaan Huygens in 1656 `n slinger as `n klokwikkelaar toegepas het. Maar eers na 1670 het die klokmakers die werking van die pendulum bemeester vir akkurate tydsberekening in samewerking met `n anker ontsnapping - die meganiese toestel wat `n slinger gee, is die swaai. As jy `n langklokklok besit, kan die ouderdom bepaal hoe baie dit die moeite werd is. Na 1880 is die meeste horlosies deur die Duitse en Amerikaanse vervaardigers massaprodukteer, wat effektief `n einde maak aan die waardevolle op maat gemaakte oupa horlosies.

Die Brass Feite

Engelse klokmakers vervaardig horlosies met koperknoppies van ongeveer 1680 tot 1770. Die vroeë koperblaar-oupa horlosies het net een klokhand gehad, aangesien die klokseienaars die uur van die dag belangriker was as minute. Teen 1730 het oupa-horlosies met twee hande in Engeland begin, alhoewel uitliggende dorpe en landstreke steeds klokmakers gehad het wat net die uurhand gehad het. Van 1730 tot 1770 het koperwalle meer versierd geword en ander eienskappe soos tweede hande, datumhande en wiele ingesluit. Oupa horlosies met maanwysers verskyn in klokke wat van 1770 tot 1830 gemaak is.

Hande na aangesig

Alhoewel individuele eienskappe alleen nie genoeg is om die ouderdom van `n oupa se klok te bepaal nie, word verskillende elemente soos sy gesig, hande, spande, die versiering naby die horlosie, gekombineer. Die bewegingspilare kan in sy ouderdom sluit. Sommige klokmakers het ook hul werk geteken en hul voorletters of handtekening by die horlosie gesig, wat die klok se ouderdom tot `n spesifieke tydperk verklein. Omdat die hande van die klok dikwels gebreek en vervang is, bied die detailwerk in die spandrel `n beter opsie om die klok te dateer. Een van die eerste spandrels, omstreeks 1700 gedateer, het `n engelkop in die middel van `n paar vlerke gehad. Goud spandrel hoeke dateer `n oupa klok tussen 1775 en 1785.

Veiligheid in Getalle

Romeinse getalle het oor die klokvlakke van ongeveer 1700 tot 1870 plaasgevind, maar jy kon ook al vanaf 1820 Arabiese nommers op oupa horlosies vind, alhoewel dit seldsaam was. In 1820 was daar `n klok gesig. Die minute was 15, 30, 45 en 60, is die oupa klok van 1800 tot 1820 gemaak, maar alhoewel ongewoon, kan jy ook een in 1795 kry. Ander getalkenmerke sluit die minute in inkremente van 5 tot 60 op horlosies van 1770 tot 1800 in.

Die verhaal in die boom

Tot 1880 was oupa horlosies op maat gemaak. Die hout wat die langkas uitmaak, moes uit die bome van die streek kom. Die eerste horlosies was hoofsaaklik van eikebome. Maar die beste houtgevalle bevat fineerhout in okkerneut en ebbehout. Baie werk het in die konstruksie van die saak gegaan met ingewikkelde lyswerk, duur koperbeslag en gedetailleerde inlegsels. Klokmakers het in ongeveer 1750 mahonie begin gebruik, want dit was `n duur ingevoerde hout. Top van die lyn, mahonie- of okkerneut-cased oupa horlosies bevat ook duur bewegings, versiering en aandag aan detail.

Deel op sosiale netwerke: